..........Rođen sam u Sremskim Karlovcima početkom II svetskog rata, 27. januara 1941. godine. Osnovnu školu i gimnaziju sam završio, a gde bih drugde nego, u Sremskim Karlovcima. „Karlovačka gimnazija“ je prva gimnazija srpskog naroda osnovana 1791. godine. Pravni fakultet sam završio u Novom Sadu, pošto sam ga upisao posle nevoljno izvršenog izbora. Želja da studiram pozorišnu akademiju mi je ostala neostvarena.Iako se nisam selio iz roditeljske kuće proživeo sam život u više država, od kojih su neke danas inostranstvo.

Iako poreklom Nemac - Švaba, tokom života u Sremskim Karlovcima u trajanju od dva ipo veka, menjao sam nacionalnost, shodno imperativima vremena. Trebalo se spasiti od opasnosti koje su donosile etničko poreklo i pripadnost naciji. Jedino mi je pripadnost rimokatoličkoj veroispovesti ostala nepromenjena. Pisanjem se bavim skoro sav svoj život, nekad sa manje, a nekad sa više entuzijazma i energije.

Istraživačkim radom se bavim poslednjih dvadesetak godina i on pobuđuje moja posebna interesovanja.

Rezultat moga istraživačkog rada su nekoliko knjiga i brojni tekstovi. Knjiga PRVOJ SMRT, DRUGOJ PATNJA, TREĆOJ HLEB je svojevsni istorijat naseljavanja i života Nemaca (ili je ispravnije reći: Austrijanaca, jer se naseljavanje u Sremske Karlovce događa za vreme austrijske carevine) u Sremskim Karlovcima. Neka dokumentacija je tek u toj knjizi po prvi put objavljena.

Knjiga PLITKI GROBOVI je štivo koje upućuje čitaoca u sudbine vojvođanskih Nemaca nakon II Svetskog rata. Kao takva poslužila je kao inicijativa da snimim dokumentarni film BUDUĆNOST SEĆANJA.

Film BUDUĆNOST SEĆANJA je samo još jedna kockica u mozaiku istorije života Nemaca u Sremskim Karlovcima, ali i Vojvodini. Film tretira život ovih ljudi počev od oktobra 1944. godine, kada napuštaju mesto življenja i odlaze u neizvesnost. U filmu možete videti i čuti ispovest svedoka tih događaja, tada dece od 7 do 14 godina, o ratnim strahotama, bombardovanjima, smrti, o spasavanju sopstvenih života,ljubavi i mržnji,....

Sportski ribolov, kojim sam se bavio od „malih nogu“, sam u dobroj meri zanemario, tako da su mi preostale samo uspomene.
U dvorištu moje kuće uzgajam limunove i više vrsta ukrasnog cveća. Bavljenje limunovima sam nasledio od oca koji ih je uzgajao preko šest decenija.

2002. godine sam inicirao osnivanje Nemačkog udruženja za dobrosusedske odnose KARLOWITZ (danas: Kulturni centar Podunavskih Švaba KARLOWITZ) i njegov sam predsednik od osnivanja. Udruženje se bavi tradicionalnom švapskom kulturom, kulturom koja je skoro zamrla na prostoru Vojvodine u poslednjih šest decenija.

2009. godine sam osnovao Fondaciju za zaštitu zavičajnog nasleđa Podunavskih Švaba ZAVIČAJNA KUĆA, sa idejom, koja proizilazi već iz samog naziva Fondacije, očuvanja i negovanja tradicionalne kulture Podunavskih Švaba, ali i drugih, pre svega karlovačke tradicionalne kulture.

Urednik sam jedinig časopisa na nemačkom jeziku u Srbiji FENSTER. Časopis izlazi povremeno od 2003. godine, sve u zavisnosti od raspoloživih sredstava.

Učesnik sam brojnih tribina i okruglih stolova, a moja izlaganja su bila objavljivanja i često citirana.

Održavam brojne komunikacije sa ljudima koji se bave istraživačkim radom, istorijom i kulturom Nemaca u Vojvodini, koji o tome pišu i objavljuju.